Kill Bill vol.1 ή αλλιώς συντριβάνι ντοματοπελτέ

Kill Bill Vol.1 ή αλλιώς συντριβάνι ντοματοπελτέ

 Να πα να γαπηθεί ο Tarantino που μου ξεκίνησε με μια κάμερα στο χέρι..μην πω με τι άλλο να μείνει στο χέρι. Δεν έφτασα να δω το 2 αν και μου είπαν ότι είναι πολύ καλύτερο.. φυσικά είδα κριτικές, είδα λίγο το story και επειδή μ’αρέσουν κάτι τέτοια με εκδίκηση μετά από χρόνια ενώ ήταν μέσα στο δικό τους σύστημα και βρέθηκε τώρα αντιμέτωπη με αυτό και μπλα μπλα μπλα έπεισα την παρέα μου να πάμε να το δούμε στο cinema το 2003 παρακαλώ, και ας είναι η Uma Thurman πρωταγωνίστρια, καλύτερα για μένα να ήταν η Πέγκυ Καρρά! Τι άκουσα μετά μόνο εγώ ξέρω..να τη βιάζει ο άλλος ενώ είναι σε κώμα, ή μάλλον έτσι νόμιζε, να του κόβει τη γλώσσα με τα δόντια, συνέχεια αίματα, αίματα παντού, να την έχουν χτυπήσει ενώ είναι έγκυος, η  Lucy Liu να μένει με μισό κεφάλι σαν το τέρας του Frankenstein ,αυτό που με κέρδισε όμως ήταν η καναρινο-πορτοκαλιά στολή της Uma στο τέλος..

Το μόνο που του δίνω είναι το βασικό story…ααααα ναι και μία σκηνή,  όπου πάει η ηρωίδα να σκοτώσει μία που την είχε προδώσει και ενώ παλεύουν επιστρέφει από το σχολείο το κοριτσάκι της προδότρας και για χάρη του σταματάνε, και εκεί που αναπολούν τα παλιά τι κάνει η Vernita (η κακιά της υπόθεσης)? Πάει να την πυροβολήσει μέσα από τα δημητριακά. Αστοχεί. Και φυσικά η πρωταγωνίστρια την στέλνει στον άλλο κόσμο. Αλλά.. αυτό έγινε μπροστά στα μάτια του κοριτσιού. Και η Uma της εξηγεί ότι η μάνα σου φταίει για αυτό και ότι δεν ήθελα να γίνει μπροστά σου αλλά άμα θες εκδίκηση, όταν μεγαλώσεις θα σε περιμένω.

Ακόμα και η μουσική ήταν καλύτερη στο sequel. Ξέρω ότι θα πουν σε όσους άρεσε..εεε δεν ξες εσύ και πάνε δες το twilight καλύτερα..ένα έχω να πω.....