THE SEARCH ή αλλιώς φαύλος κύκλος

THE SEARCH ή αλλιώς φαύλος κύκλος

Δεν θα πω πάρα πολλά λόγια γιατί αξίζει κανείς να την δει ακριβώς έτσι όπως την έγραψαν, την σκηνοθέτησαν και την ερμήνευσαν τα άτομα που πήραν μέρος στην δημιουργία της. Η ταινία δεν ξέρω αν θεωρείται movie ή film, ποτέ δεν ήμουν καλή στο να τα ξεχωρίζω και δεν με νοιάζει κιόλας. 

Η ταινία μέσα από την ιστορία λίγων προσώπων εξιστορεί τα γεγονότα (Ρώσικης Κυβέρνησης  POV: αντιτρομοκρατική ενέργεια, Πραγματικότητας  POV: εισβολή των Ρώσικων στρατευμάτων) το 1999 στην Τσετσενία.

Η ταινία ξεκινάει δυναμικά με την προσπάθεια απλών άοπλων ανθρώπων να προσπαθούν να λογικέψουν τους στρατιώτες και να τους θυμίσουν ότι και αυτοί είναι άνθρωποι, οπότε  πως είναι δυνατόν να συμπεριφέρονται τόσο βίαια και απάνθρωπα, ειδικά όταν και αυτοί έχουν μάνα.  Ένα αγοράκι 9 χρονών (Hadji)  παρακολουθεί από το παράθυρο την εκτέλεση των γονιών του από Ρώσους στρατιώτες, οπότε ενώ στην αρχή κρύβεται μετά αποφασίζει ότι δεν μπορεί να μείνει πλέον εκεί. Παίρνει τον μικρό του αδελφό που είναι βρέφος ακόμα και φεύγει. Η μεγάλη του αδελφή γυρνάει πίσω στο σπίτι χωρίς να βρίσκει κανέναν. Το παιδί στο δρόμο για την πόλη επειδή δεν ξέρει άμα θα τα καταφέρει αφήνει το μικρό του αδελφό έξω από τη πόρτα ενός σπιτιού ώστε να είναι σίγουρος ότι θα το προσέξουν και συνεχίζει το ταξίδι του.

Στην άλλη μεριά τώρα βλέπουμε ένα παλικαράκι κάπου στα 19 να βρίσκεται με έναν φίλο του στην Ρωσία και την αστυνομία να τον σταματάει και να τον ψάχνει (ήλπιζε να βρει κατί). Βρίσκει πάνω του μια μικρή δόση  από ναρκωτικά και οπότε επειδή είναι νέος του κάνουν την ΄΄χάρη ΄΄και αντί να τον στείλουν φυλακή τον στέλνουν φαντάρο. Ο Kolia ,έτσι τον λένε, είναι στην αρχή ψαρωμένος  αλλά προσπαθεί να είναι όσο πιο εντάξει γίνεται. Δεν θέλει να έχει προβλήματα αλλά ούτε να κάνει και κακό. Αλλά επειδή είναι και στρατός μην το ξεχνάμε αυτό ,φυσικά και θα βρει κομπλεξικούς σαδιστές που θα τον πειράζουν και θα προσπαθούν είτε να τον εξοντώσουν είτε να τον κάνουν σαν τα μούτρα τους. 

Και η 3^η πλευρά, γιατί ποτέ δεν υπάρχουν μόνο δύο , έχουμε τους ‘’πολίτισμένους ΄΄ δυτικούς Ευρωπαίους που προσπαθούν με δεξιοτεχνία να μην κάνουν τίποτα. Βλέπουμε μια Γαλλίδα (Carole) που ενώ στην αρχή κρατάει μια αποστασιοποιημένη στάση από όλα τα γεγονότα και τα βλέπει όλα σαν δουλειά (σε μια μη Κυβερνητική Οργάνωση), να συνειδητοποιεί ότι δεν διαφέρει και τόσο πολύ. Και το βασικό είναι όχι ότι σκέφτεται και βγάζει σαν λογικό συμπέρασμα κάτι τέτοιο. Είναι ότι λίγο λίγο σαν να άνοιξαν τα μάτια της , να είδε τα πράγματα έτσι όπως έχουν και να άρχισε να νιώθει! Να νιώθει υπέυθυνη για αυτά που συμβαίνουν γύρω της. Να θέλει να αλλάξει κάτι έστω και μικρό αλλά ουσιαστικό.

Υ.Γ. Αυτά είνα να πω.. Συμφωνείστε μαζί μου, Διαφωνήστε μαζί μου, Βρίστε με αλλά δείτε την..Έχει παραπάνω από μία πλευρά όπως κάθε ιστορία , όπως κάθε γεγονός όπως κάθε άνθρωπος.